Hans Mes zocht met dit kunstwerk naar de specifieke ruimtelijke kenmerken van Ommelanderwijk. De ‘wijken’, kanalen in het veenkoloniale landschap gaf hij weer met lange spits toelopende vormen van roodkoper. Door hun kleur weerspiegelen ze de bruine en zwarte tinten van het water. De perspectivische lijnen, waarmee de wijken het land doorsnijden en opdelen in vlakken tot aan de horizon maken de enorme open ruimte onverwisselbaar met welk ander open landschap dan ook. Maar ook de wolkenformaties, die juist door dit weidse landschap een visueel fascinerend schouwspel vormen, zijn een kenmerkend aspect. Voor de wolken koos hij daarom wit graniet. Het graniet is bewerkt zoals de toevallige vormen en de grillige structuur van wolken. Doordat wolken door hun komen en gaan het zicht en de reikwijdte van het perspectief bepalen is ook in de titel een beeldspraak vervat. Wijken krijgt zo eveneens de betekenis van vlieden of wegtrekken en het verwoordt daarmee de verbondenheid van lucht en landschap. De onderlinge samenhang van de wijken en de wolken krijgt gestalte door de compositie van roodkoperen en granieten vormen.