Bij dit kunstwerk ging Hans Mes uit van herkenbare symboliek voor baksteenwinning en productie, die op deze plek vroeger plaats hadden. Ook wilde hij deze symboliek combineren met karakteristieken van Oostwold en haar bewoners. Daarom viel zijn keuze op het harde basalt wegens de kenmerkende onverzettelijkheid van de inwoners van Oostwold. Het basalt heeft dezelfde kleur als de ter plaatse gewonnen blauwgrijze Dollardklei en ook komt het zeshoekig scheurenpatroon van de zuilen overeen met dat van uitgedroogde klei. Het feit dat Oostwold vroeger aan zee lag vormt een aanleiding temeer om basalt, een alom toegepast materiaal voor zeeweringen, te gebruiken. Toch blijft de baksteenproduktie wel het belangrijkste inhoudelijke gegeven. Op de bestrating zijn daarom twee zuilen geplaatst in de vorm van twee schoepen-assen, een essentieel onderdeel van de in de baksteenproductie gebruikte steenpers. De zuilen verschillen doordat zij een lege en een gevulde steenpers verbeelden. De op de zuilen aangebrachte bronzen schoepenbladen hebben een groen patina, waarmee ze door hun vorm en kleur associaties wekken met bomen als symboliek voor de naamgeving van Oostwold.(Wold=bos) De vorm van het schoepblad is ook in de baksteenbestrating rondom het kunstwerk terug te vinden.