Bij dit beeld is gekozen voor een symboliek welke aansluit op de karakteristieke historische waarden van de omgeving. Door de op de brug geplaatste figuren qua houding dynamisch vorm te geven, met een ruig modelé vol vlakken en lijnen wordt sentimentaliteit vermeden en ontstaat een boeiender compositie in de relatie tot de brug elementen. Tevens wekt dit lijnen- en vlakkenspel associaties met de planologie van het veenlandschap met z’n rechte kanalen en is door het ruige aangetaste oppervlak de relatie met veenlijken en ontbering voelbaar gemaakt. De brug, een zogenaamd hoogholtje, en de functie als ontmoetingsplaats zijn blijkens fotomateriaal historisch op z’n plek. Door echter de totale vorm af te stemmen op de huidige situatie, waarbij formaat, het onderbreken van de monotonie en de suggestieve werking van een brug een belangrijke rol spelen, werkt het beeld uiterst ruimtelijk. Door gebruik te maken van videomontages in rijopnamen werd bij het ontwerpen rekening gehouden met maatverhouding en integratie in de omgeving, waarbij speciaal werd gelet op waarneming vanuit de auto, ruimtelijke werking en een boeiende contour rondom.